به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، ما مردم قرن حاضر بیش از هر دوره دیگری در تاریخ جهان درگیر شبکه های جاسوسی و اطلاعاتی پنهان هستیم. شبکه هایی که سعی می کنند زندگی و علایق ما را بر اساس منافع سیاسی و اقتصادی کشورشان شکل دهند و جهت دهند. آنها برای کنترل جوامع بسیار پیچیده و تحولات انسانی کار می کنند. این سازمانها علاوه بر مطالعه و شناخت جوامع مختلف و در زمینه های مختلف ، یکدیگر را نیز زیر ذره بین خود قرار داده اند تا بتوانند از استقلال و ثبات سیاسی کشور خود مراقبت کنند.
آنها به عنوان دولت های سایه عمل می کنند ، بنابراین آنچه ما در اخبار سیاسی و بین المللی می شنویم فقط ویترین سیاست و دولت است که در واقع توسط سازمان های اطلاعاتی اداره می شود. دلیل اخراج بسیاری از دیپلمات ها در جهان این است که دستگاه های سیاست خارجی بسیاری از کشورها به ویژه کشورهایی مانند انگلستان که بیش از 400 سال سابقه جاسوسی سازمانی دارند ، توسط سازمان های اطلاعاتی طراحی و اداره می شوند.
در نتیجه می توان گفت که هرگونه تغییر اطلاعات منجر به تغییر سیاست خارجی کشورها می شود و اساساً هرگونه سیاست گذاری و سیاست گذاری باید بر اساس اطلاعات باشد ، بنابراین یکی از عوامل موفقیت سیاستگذاری ؛ این صحت ، کیفیت و کمیت اطلاعات خواهد بود. البته در این میان ، مردم و توده ها خارج از محدوده و شبکه اطلاعاتی سازمان های جاسوسی نیستند ، زیرا بدون دخالت دولت و در کنار آن ملت ها ، کشوری را نمی توان تهدید یا تقویت کرد.
بنابراین ، مسائل امنیتی و اطلاعاتی ، با همه ابعاد و تهدیدات آن ، مانند یک جنگ تمام عیار بین سازمان های امنیتی دوستان رقیب ، خصمانه و حتی بی امان هستند. وقتی صحبت از امنیت و جنگ می شود ، بدیهی است که در راس اولویت های ملی قرار دارد و همه نهادها باید در خدمت این رقابت باشند ، یا به عبارت دیگر ، نبرد تصمیم گیری غربی ، و بر این اساس در کشورهای توسعه یافته ، این اطلاعات آنها آخرین سازمانها را مورد حمله قرار می دهند ، زیرا آنها بر همه ابعاد و حوزه های جوامع و دولتها اختیار دارند.
برای آنها نه شب ، نه نیمه شب ، نه روز و نه آب و هوا محدودیت ایجاد نمی کند و اساساً محدودیت در سازمان های اطلاعاتی مقدمه ای برای شکست است. بنابراین ، این سازمان ها در زمینه های مختلف فرهنگی ، سیاسی ، اقتصادی و … وارد شده و تأثیر می گذارند.
جاسوسان ، جاسوسی و عملیات اطلاعاتی خارج از فرهنگ اسلامی ما هیچ ربطی به پایان خوش ندارند و جاسوسان مشهور تاریخ در گمنامی و انزوا جان خود را از دست داده اند ، یا خودکشی کرده اند یا به طرز وحشیانه ای کشته شده اند. هیچ خط قرمز برای دستگاه های جاسوسی جهان وجود ندارد و آنها از هر تاکتیکی برای پیشبرد اهداف خود استفاده می کنند. بنابراین ، ما نمی توانیم تصور کنیم که شکار جاسوسان حرفه ای مانند جیسون رضاییان برای دستگاه اطلاعاتی کشور با همه محدودیت های اخلاقی و قانونی که قبل از آنها وجود دارد ، چقدر پیچیده و پر زحمت است.
این مشکل زمانی تشدید می شود که سرنوشت او به راحتی به یک مبادله سیاسی یا اقتصادی ختم می شود. البته نگهبانان گمنام انقلاب اسلامی نیازها و شرایط کشور را به خوبی می شناسند اما ما در مورد امنیت و اقتدار کشور صحبت می کنیم که به هیچ قیمتی قابل معامله نیست. امنیت و اقتدار با از دست دادن بهترین جوانان تاریخ ایران به دست آمد و اکنون این وارثان معاصر آنها هستند که باید آن را در نهادهای نظامی و امنیتی حفظ کنند.
مجموعه موفق “گاندو” ، گرچه بدون انتقاد نیست ، اما شاید اولین تجربه جدی تلویزیونی ما در این زمینه باشد که بخشی از تلاش های سرویس اطلاعاتی در مراقبت از کشور و ملت را نشان می دهد. این سریال تا حدودی در آماده سازی تلاش ها و پیچیدگی های چشم های بیدار ایران در مقابل چشمان ما برای تماشا موفق بود.
چشمان بیداری که هم چشم هستند و هم دستان قدرتمند. چشمانی که می تواند پشتوانه خوبی برای مغزهایی باشد که برای شرایط دشوار کشور تصمیم گیری می کنند ، که بیش از هر چیز به اطلاعات دقیق و دقیق نیاز خواهند داشت. در بین دستگاه های اجرایی ، سیاست خارجی کشور بیش از هر دستگاه دیگری نیازمند ارتباط و تعامل نزدیک با دستگاه اطلاعاتی و امنیتی کشور است تا بتواند اقدامات رقبا و دشمنان خود را پیش بینی و تحلیل کند ، تا بتواند سیاست خود را پیش ببرد. سیاست های.
امیدواریم گاندو یک شروع باشد نه یک پایان یا یک رویداد. رویدادی که به نوبه خود توانست عزت و افتخار ایرانی را بازتولید کند و ذهن های بسیاری را روشن کند ، باید از استثنا به قاعده تبدیل شود.
هادی حق پرست – کارشناس ارشد روابط بین الملل
انتهای پیام /