تاریخ غرب پر از موفقیت های کاشفان است. لوئیس و کلارک در آمریکای شمالی، جان کابوت در کانادا، مارکوپولو در جاده ابریشم و بسیاری دیگر. اما در مورد کاشفانی که با رویای دستیابی به موفقیت این مردان بزرگ راهی سفر شدند، اما تنها یک بدبختی ناشناخته در انتظار آنها بود چه؟ پنج کاوشگر را بشناسید که به اندازه همتایان خود موفق بودند اما نتوانستند به اهداف خود برسند و اثری از آنها باقی نماند.
جستجوی ناموفق فرانکلین برای گذرگاه شمال غربی
کاشف بریتانیایی، سر جان فرانکلین، در سال 1845 انگلستان را با 129 خدمه و افسران ترک کرد تا گذرگاه شمال غربی را بیابد. یک مسیر دریایی از اقیانوس اطلس به آرامی در قلب کانادا. آنها کشتی های آهنی، سه سال غذا و نوشیدنی و حتی یک دوربین داگرئوتیپ داشتند.
اما به جای یافتن مسیر، کشتی در یکی از خطرناک ترین مکان های یخ زده کانادا گیر کرد: شمال جزیره کینگ ویلیام. 24 مرد در آوریل 1848 کشته شدند، از جمله کاپیتان. به نظر می رسد که کاپیتان جدید، فرانسیس کروزیر، کشتی ها را رها کرد و با خدمه باقی مانده در تلاشی ناامیدانه برای یافتن زمین به راه افتاد. شکارچیان اینویت گزارش دادند که خدمه گل آلود را در حال کشیدن سورتمه روی یخ دیده اند.
از آن زمان، اجساد، کمپ ها و اجساد متروکه بیشتری پیدا شده است. از جمله قاشق های نقره ای صحرا و تکه های لباس نخی. در سال 2014 لاشه کشتی Erebus و در سال 2016 کشتی ترور پیدا شد. اگرچه خود کشتی‌ها معمای این که چه چیزی باعث کشته شدن مردان شده بود را حل نکردند، برخی از استخوان‌ها علائم سوراخ شدن را نشان دادند. به نظر می رسد که خدمه با توسل به آدمخواری با گرسنگی مبارزه کردند.
فاوست و شهر گمشده
کاوشگر بریتانیایی سرهنگ پرسی هریسون فاوست در اوایل قرن بیستم چندین سفر به آمازون انجام داده بود، قبل از اینکه به یک سند پرتغالی وسوسه انگیز در کتابخانه ملی برزیل برخورد کند. در این سند که جزئیات کشف یک شهر خالی از سکنه بزرگ، مخفی و بسیار باستانی در سال 1753 آمده است، به خرابه های بزرگی در قلب جنگل ماتو گروسو اشاره شده است. فاوست بلافاصله برای یافتن ویرانه هایی که او آن را شهر گمشده نامیده بود، شروع کرد.
پس از تلاش موفقیت آمیز برای یافتن این مکان شگفت انگیز، فاوست به همراه پسرش جک و دوست جک رالی ریمل و دو کارگر محلی در آوریل 1925 به جنگل های برزیل رفتند. آنها آخرین نامه خود را در 20 می به خانه فرستادند. فاوست نوشت که همراهان برزیلی آنها آنها را ترک کرده اند، اما “شما نباید از شکست بترسید.” از آن زمان تاکنون هیچکس خبری از این گروه نداشته است.
ناپدید شدن آنها به موضوعی جذاب تبدیل شد و کاوشگران سعی کردند چندین دهه مسیر آنها را دنبال کنند. خبرنگاری که در سال 1930 دنبال Fast رفت نیز ناپدید شد. همچنین یک شکارچی سوئیسی و همراهش. گزارش های تایید نشده از بیرون آمدن زندانیان سفید پوست و فرزندانشان از جنگل، اما فاوست و گروهش هرگز پیدا نشدند.
صعود نافرجام مالوری به اورست
چشمان جهان یا حداقل چشمان جامعه کوهنوردی به جورج لی مالوری بود. هنگامی که او سومین تلاش خود را برای صعود به اورست در آوریل 1924 آغاز کرد. این کوهنورد خوش تیپ انگلیسی در سال 1922 به ارتفاع 8300 متر رسید. 550 متر زیر قله اورست. این بار او باید به اوج می رسید.
در 8 ژوئن، مالوری و همراه جوانش، سندی اروین، آنچه را که امیدوار بودند آخرین حمله باشد، آغاز کردند. کوهنورد دیگری آنها را دید: دو نقطه سیاه، 245 متر زیر قله. سپس طوفانی به آنها نزدیک شد و کوهنوردان ناپدید شدند.
جسد مالوری پس از 75 سال پیدا شد. در سال 1999، کوهنورد Conrad Anker جسد یخ زده مالوری را در ارتفاع 8155 متری در سمت شمالی کوه پیدا کرد. جسد اروین هنوز پیدا نشده است.
مشخص نیست که آیا مالوری در راه رسیدن به قله بود یا پس از یک صعود موفقیت آمیز به پایگاه بازگشت. اگر او به قله می رسید، ادموند هیلاری، کوهنورد نیوزیلندی که به عنوان اولین فاتح اورست در سال 1953 شناخته می شد را شکست می داد. اما احتمالا هرگز نخواهیم فهمید.
ناپدید شدن مرموز آملیا ارهارت
آملیا ارهارت در سراسر جهان شناخته شده بود. او اولین زنی بود که به تنهایی از اقیانوس اطلس عبور کرد و اولین کسی بود که از هاوایی به کالیفرنیا پرواز کرد. پرواز او به دور دنیا در سال 1937 آخرین چالش او بود. او در 1 ژوئن 1937 به همراه خلبان مجرب فردریک نونان از میامی به آسمان رفت.
قسمت های اول سفر 46670 کیلومتری دشوار بود. اما سخت ترین مسیر مسیر 4113 کیلومتری گینه نو تا جزیره هاولند بود. ارهارت پیامی را از آسمان مخابره کرد که نمی تواند جزیره را ببیند و سوختش کم شده است. سپس سکوت.
بررسی های اخیر پزشکی نشان می دهد که استخوان های کشف شده در سال 1940 در جزیره نیکومارو در اقیانوس اطلس متعلق به این خلبان بوده است. ابعاد بدن ارهارت با توجه به عکس ها و لباس ها با اندازه های استخوانی مطابقت دارد. متأسفانه، خود استخوان ها گم شده اند، بنابراین آزمایش DNA نمی تواند انجام شود.
دانشمندان هنوز هم هر سرنخ را دنبال می کنند. از یک تکه جمجمه در موزه گرفته تا قطعات زیر آب که احتمالاً متعلق به هواپیمای او بوده است. اما تاکنون ناپدید شدن او یک راز بوده است.
سفر گیج کننده آمبروز بیرس به مکزیک
آمبروز بیرس یک کاشف معمولی نیست. او که یک سرباز جنگ داخلی بود، به روزنامه نگاری و شعر نیز می پرداخت و به خاطر نوشته های بدبینانه و انسان دوستانه اش مشهور است. مثلاً بخشی از مدخل او در کتاب فرهنگ شیطان این چنین است: “وفاداری: ویژگی کسانی که به آنها خیانت می شود.”
در سال 1913، در حالی که خانواده‌اش مرده بودند و حرفه‌اش رو به افول بود، بیر 71 ساله از جبهه‌های جنگ داخلی، از جمله Missionary Ridge و Chickamauga، بازدید کرد و سپس به مکزیک رفت. او به منشی خود نوشت: «من برای یک هدف کاملاً مشخص به مکزیک می روم که در حال حاضر نمی توان آن را فاش کرد. شاید او به ارتش انقلابی پانچو ویلا پیوست و با او به چیهواهوا رفت.
روایت های یکی از نبردها در Via از یک “خارجی پیر” می گوید که در جنگ کشته شده است. آیا او بیرز بود؟ یا در مکزیک، کالیفرنیا، فرانسه یا برزیل، مکان هایی که سال ها محل اختفای او گزارش شده بود، به زندگی ادامه داد؟