به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، پیام دهکردی بازیگر سینما ، تئاتر و تلویزیون این هفته میهمان پرونده “سریال نویس” بود. این قسمت به موضوع “حضور بازیگران خارجی در سریال های ایرانی” اختصاص داشت. بازیگر سینما ، تئاتر و تلویزیون در ابتدای برنامه گفت: جریان جریانات فرهنگی به ویژه در حوزه هنری پدیده ای نشاط آور و درخشان است. این فرآیندی است که می تواند در این بخش و در سطح بالاتری در زمینه علوم انسانی هم افزایی ایجاد کند.
دهکردی تصریح کرد: ما موفقیت های زیادی در زمینه موسیقی داشته ایم و داریم. استادان و استادان سرشناس سرزمین ما با نوازندگان بزرگ بسیاری از کشورهای جهان همکاری کرده و آثار ماندگاری را ارائه کرده اند. این همراهان به مزایای شگفت انگیزی دست یافته اند.
همراهی دو فرهنگ مختلف برای بازتولید هنری
وی افزود: “در چنین شرایطی ، دو هنرمند با دو جهان بینی ، فرهنگ ، خاستگاه اجتماعی و دو عقیده و سلیقه متفاوت برای کشف قله شکوهمند کشف و شهود و خلق اثری با هم. تولد حاصل از این همجوشی واقعاً حیرت انگیز است. آثاری که در سال های اخیر توسط استاد کیهان کلهر با همکاری هنرمندان خارجی تولید شده است نمونه موفقی از این وضعیت است ، آثاری که تماشاگران می توانند ساعت ها به آنها گوش دهند ، در اقیانوس زیبایی شنا کرده و لذت ببرند.
دهکردی گفت: تئاتر ایران نیز تجربیات خوبی در این زمینه داشته است. در سالها و دهه های اخیر ما در نقاط مختلف جهان نمایش هایی داشتیم که به عنوان مثال یک بازیگر ایرانی با یک بازیگر فرانسوی و یک بازیگر عرب زبان بازی کرده است. این تقابل خود خلقی خالص ایجاد کرده است که به صورت جداگانه به دست نمی آید. در سینما نیز تجربیاتی داریم اما به نظر می رسد نتوانسته ایم از این ظرفیت آنچنان که باید در سریال سازی استفاده کنیم. ظرفیتی که هم در بازیگران منطقه و هم در کشورهای همسایه وجود دارد و هم در بازیگرانی که از نظر جغرافیایی بسیار دور هستند.
بازیگر سریال «گاندو» تصریح کرد: این همکاری ها نعمت های فنی و عملکردی زیادی دارد. شاید یکی از پیامدهای ساده اما مهم این است که بستری برای نمایش آثار ما در کشورهای مختلف فراهم می کند.
نیاز به ذهن باز برای دستیابی به توسعه فرهنگی
وی گفت: “اساساً ما برای توسعه فرهنگ به یک ذهن باز نیاز داریم.” با چشمان بسته ، ما نه در حوزه اقتصادی و نه در زمینه تفکر به جایی نمی رویم. به خاطر دارم که در سریال «مدار صفر درجه» به کارگردانی حسن فتحی از بازیگران کشورهای مختلف استفاده کردیم. پیر داغر بازیگر لبنانی علاوه بر استفاده از رنگ جدید ، نظم خاصی نیز در شخصیت خود داشت که برای من به عنوان بازیگر آموزنده بود.
بازیگر سریال «شهریار» تصریح کرد: این رابطه سازنده دو طرفه است و قطعا عکس آن اتفاق خواهد افتاد. وقتی با زبان هنر صحبت می کنیم ، کلمات ، دیوارها و مرزها دور می شوند و خالق اثر و مخاطب با طیف وسیعی از احساسات ارتباط برقرار می کنند. این همان چیزی است که در سریال هایی مانند “در چشم باد” یا “وفا” اتفاق افتاد.
ما بازیگر ایرانی یا خارجی نداریم
وی افزود: نکته ای که باید به آن توجه کنیم این است که اساساً ما “بازیگری ایرانی” و “بازیگری خارجی” نداریم بلکه فقط هنر “بازیگری” را داریم ، بازیگر دارای حجم احساسات ، صدا ، گفتار و جسمی است. توانایی و تخیل که از آنها برای آن نقش استفاده می کند. این دیدگاه یکسانی نیست و فرمول ثابتی ندارد.
دهکردی گفت: “این تجربه ای بود که من در بازی” گاندو “در سریال” یک آمریکایی “داشتم. شما باید ببینید سابقه فرهنگی فرد ، زبان بدن ، لحن و احساسات او چیست. اگر بازیگر بزرگی مانند روبرت دنیرو می خواهد برای بازی در نقش یک ولزی ، او تجربیات خود را با ویژگی های آن شخصیت و روش هایی که برای دستیابی به لهجه و لحن مورد استفاده قرار می دهد ترکیب می کند. در نهایت ، او مدتی در ولز زندگی می کند و با مردم محلی ارتباط برقرار می کند تا بتواند آن نقش را با قدرت بالا بازی کند. کیفیت
ما باید چند صدایی را در هنرهای نمایشی داشته باشیم
بازیگر سینما ، تئاتر و تلویزیون تصریح کرد: انسان ، کشور و جهان مترقی باید ویژگی چند صدایی را داشته باشند. اگر می خواهیم پیشرفت کنیم ، اگر می خواهیم بلند شویم و شایسته نام این سرزمین باشیم ، باید به سمت دنیایی از چند صدایی حرکت کنیم. این چند صدایی باید در همه سطوح اتفاق بیفتد. این امر باید به ویژه در زمینه هنرهای نمایشی به عنوان نهادهای تولید فکر رخ دهد.
وی افزود: ما به صداهای مختلف نیاز داریم ، 80 میلیون ایرانی رنگارنگ با دیدگاه ها ، دیدگاه ها ، اعتقادات متفاوت و گویش ها و آداب و رسوم مختلف ظرفیت شگفت انگیز و باشکوهی است. ما باید در استفاده از بازیگران قدرتمند خارجی در سریال ها همین وضعیت را داشته باشیم. هر یک از این بازیگران هویت و تجربه ای جدید و جذاب را با خود به ارمغان آوردند.
دهکردی گفت: استفاده از بازیگران خارجی چاره ای برای بازیگران ایرانی نیست؛ من کاری به برخی از آثار سینمای تجاری ندارم که فقط به دنبال گیشه با بازیگران خارجی هستند و آن را نوعی استفاده ابزاری می دانم. گاهی اوقات برای تولید مجموعه ای که بازیگر ایرانی به دلایل مختلف آن را ندارد یا در او چندان جسور نیست ، به رنگ و آناتومی خاصی نیاز داریم. بنابراین ما باید به سراغ بازیگران خارجی برویم ، البته از نوع خوب.
وی افزود: به نظر من این رویداد باید بازتولید شود و البته در قالب تعامل و روابط دوجانبه. همان کاری که بازیگری مانند پیمان معادی انجام داد و اکنون در امور بزرگ بین المللی بازی می کند. ما باید در این زمینه سرمایه گذاری کنیم. بارها گفته ام که بازیگران ایرانی از نظر غریزه ، استعداد و احساس در موقعیت خوبی قرار دارند. من این را به عنوان فردی که در آثار نمایشی کشورهای دیگر کار کرده است می گویم.
بازیگر سینما ، تئاتر و تلویزیون گفت: پیمان معادی یا همایون ارشادی در این زمینه موفق بوده اند ، بدین معنا که با کمی تدبیر و برنامه ریزی می توانیم ده ها بازیگر بین المللی در این سطح داشته باشیم. چنین وضعیتی از نظر اقتصاد هنر نیز نعمت بزرگی است ، به شرطی که با ایمان و اعتقاد به سراغ این انتخاب ها برویم و به سطح استاندارد بازیگری جهانی برویم ، زیرا رفتارهای کلیشه ای جواب نمی دهد.
دهکردی گفت: اگر این چند صدایی و تقویت حاصله اتفاق نیفتد ، به سمت تک صدا پیش می رویم ، به آرامی کاهش می یابیم ، تماشاگران به آرامی کاهش می یابند و در نهایت یک افت تلخ رخ می دهد و ما در جزیره مسدود شده خود تنها می مانیم. “
انتهای پیام /